Psikoloji camiasına bazen kişinin yaşadığı acıyı yok etmek üzerinden bakıldığı oluyor. Yaşadığımız acılar bir sihirli değnek değecekmiş de, sonsuza kadar mutlu yaşayacakmışız gibi? Belki de bu işi terapiyle, terapistin yaptığı bile düşünülüyor olabilir.
Cem Adrian’ın Kül şarkını dinlerken, Cem Adrian’a terapi yapsak neler olurdu diye düşünmüştüm. Bazı acılar yok edilseydi, Cem Adrian Kül’ü yazabilir, Mark Eliyahu bu şarkıyı besteleyebilir miydi diye sormuştum, cevabını bulamamıştım.
Geçenlerde arkadaşım Ecem hayranı olduğu Mark Eliyahu ile tanıştığını anlattı. Mark Eliyahu bazı bestelerini yapmadan önce çöllere gittiğini, bazı duygularını deneyimlediğini anlatmış. Sanırım Eliyahu hüznü, kederi, acıyı deneyimlerken dönüştürmüş de. O duyguları alıp sanatına aktarmış ve bizlere de bir takım besteler sunmuş :’)
Eliyahu’nun elinden sonsuza kadar hüznü, kederi almış olsaydık; bu besteleri dinleyebilir miydik? Ya da Cem Adrian terapiye gitseydi bu duygularını ne yapmak isterdi acaba?
Kendime sorduğum soruların üzerine size de sorayım: sizin hiç hüznü, kederi dönüştürdüğünüz bir ürününüz, anınız, hedefiniz, değeriniz var mıydı? Eğer yoksa, içinizdeki duyguları neye dönüştürmek isterdiniz?
Bình luận